Mund

Mund

〈m.; Mund(e)s, Münder〉

1 mond

2 opening, ingang, mond

♦voorbeelden:

1    einen Mund voll • een mondvol

      〈informeel〉 jemandem den Mund wässrig machen • iemand doen watertanden

      〈informeel〉 den Mund nicht aufbekommen, aufkriegen • zijn mond niet opendoen

      〈informeel〉 den Mund aufreißen, voll nehmen • opscheppen

      〈informeel〉 jemandem den Mund stopfen • (a) iemand omkopen; (b) iemand het zwijgen opleggen

      〈informeel〉 viele Münder zu stopfen haben • veel monden te voeden hebben

      〈informeel〉 sich 〈3e naamval〉 den Mund verbrennen • zijn mond voorbijpraten

      〈informeel〉 Mund zu! • mond houden!

      sich 〈3e naamval〉 etwas am, vom Munde absparen • zich iets uit de mond sparen

      aus berufenem Munde • uit betrouwbare bron

      jemandem das Wort aus dem Mund nehmen • iemand de woorden uit de mond nemen

      ein Wort dauernd im Mund führen • een woord voortdurend in de mond hebben, gebruiken

      〈informeel; figuurlijk〉 jemandem das Wort im Mund verdrehen • iemands woorden verdraaien

      in aller Munde sein • op ieders lippen zijn

      in aller Leute Munde sein • bij iedereen over de tong gaan

      〈informeel〉 immer mit dem Mund vorneweg sein • een mondjegauw zijn

      jemandem nach dem, zum Mund reden • iemand naar de mond praten

      〈informeel〉 jemandem über den Mund fahren • iemand op zijn nummer zetten

      〈informeel〉 sich 〈3e naamval〉 den Mund über jemanden zerreißen • roddelpraat over iemand verkopen

      von der Hand in den Mund leben • van de hand in de tand leven

¶    〈informeel〉 sich 〈3e naamval〉 den Mund fransig, fusselig reden • zich de blaren op de mond praten, (vergeefs) op iemand inpraten

      〈informeel〉 Mund und Augen, Mund und Nase aufreißen, aufsperren • stomverbaasd zijn

      jemandem den Mund verbieten • iemand beletten te spreken

      〈spreekwoord〉 Morgenstunde hat Gold im Munde • de morgenstond heeft goud in de mond